-
1 wiązka
сущ.• балка• брус• букет• вязанка• кипа• кисть• луч• пакет• пачка• пук• пучок• сверток• связка• свёрток• сноп• узел• узелок• ширина* * *wiąz|ka♀, мн. Р. \wiązkaek вязанка; связка; пучок ♂;\wiązka drzewa вязанка дров; \wiązka słomy вязанка (охапка) соломы
+ wiązanka, pęk* * *ж, мн P wiązekвяза́нка; свя́зка; пучо́к mwiązka drzewa — вяза́нка дров
wiązka słomy — вяза́нка (оха́пка) соло́мы
Syn:
См. также в других словарях:
wiązka — ż III, CMs. wiązkazce; lm D. wiązkazek 1. «związany pęk, pęczek czegoś, zwykle jednakowych przedmiotów» Wiązka słomy, siana. Wiązka drzewa, wikliny. ∆ bot. Wiązki przewodzące «pasma tkanki składające się z łyka i drewna (czasem także z miazgi),… … Słownik języka polskiego
chrust — m IV, D. u, Ms. chruście; lm M. y 1. blm «suche gałęzie odłamane od drzewa; także: całe mniejsze drzewka, ich gałęzie i wierzchołki, używane do wyrobu mioteł, faszyny, na opał itp.» Stos, wiązka chrustu. Płot z chrustu. Ułożyć ognisko z chrustu.… … Słownik języka polskiego
słoma — ż IV, CMs. słomamie, blm «źdźbła zbóż używane po wymłóceniu ziarna jako pasza (w postaci sieczki), jako podściółka dla inwentarza, surowiec do wyrobu mat, przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych, dawniej także do krycia dachów» Sterta, stóg,… … Słownik języka polskiego
wiącha — ż III, CMs. wiąsze; lm D. wiąch zgr. od wiązka w zn. 1 Wiącha słomy, łodyg, badyli, drzewa. ◊ posp. Posłać komuś wiąchę «obrzucić kogoś obelżywymi wyrazami; zwymyślać kogoś» … Słownik języka polskiego
patyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mały, cienki kawałek drewna, niemający liści, niebędący integralną częścią drzewa lub krzewu; pręt, kijek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zbierać patyki … Langenscheidt Polski wyjaśnień